Miami Beach? Of toch niet?
Door: Maartje
Blijf op de hoogte en volg Maartje
15 Juli 2008 | Cuba, Cienfuegos
Miami Beach of toch niet?
Cayo Largo achter ons gelaten afgelopen woensdag. De vlucht zou oorspronkelijk om half 8 zijn, om half 11 zaten we eindelijk in het vliegtuig. Het douanepersoneel was na de in-check maar alvast aan het weekend begonnen, want in hun waterflesjes zat geen water!! Na 1,5 uur waren ze zo lam als een maleier.
Eindelijk rond half 1 ´s nachts in Havana in ons Casa Particular, bij Dora. Dora een chemisch-biologe en haar man ooit onder-minister van economie onder Che Guevara wonen in hetzelfde complex waar we al bij Albertina geslapen hadden. We zijn vroeg weer op pad gegaan, want we moesten de auto ophalen bij Hotel Libre. Daar aangekomen. Geen auto beschikbaar. Ondertussen ook accomodatie in Vinales regelen, in Santiago de Cuba (want daar komen Len en Karine heen) en een terugreis vanuit Santiago naar Varadero de 28e. Een geregel van ongeveer 2,5 uur, want het gaat hier allemaal niet zo snel. EINDELIJK een auto en rond 15.00u op weg naar Vinales. Een prachtige vallei vlak bij Pinar del Rio in het zuid-westen. Onderweg lifters meegenomen. Iedereen rijdt hier met iedereen mee, omdat er maar een paar mensen een auto hebben. Dus mama, niet schrikken, het is hier heel normaal (alhoewel ik iets voorzichtiger was in het begin dan Frans). Ze proberen je in de auto wel van alles aan te smeren. Een slaapplaats, een bezoek aan een sigarenfabriek enz. In Vinales aangekomen beland je in een andere wereld. Regenwoud en een prachtige vallei. We zaten in een Casa bij een heel lief en groot gezien. Achterin de tuin hadden we onze eigen kamer met badkamer. Prima geregeld allemaal. De hele straat was bezaaid met casas particulares, dus ook veel toeristen. Leuk even gesproken met de Deense overburen. In ons casa zat ook nog een frans reis-koppel (geen koppel, maar Francois en Severine reizen samen). Het avondeten was geweldig. Je eet toch het beste bij de mensen thuis. Gezellig gedekt en leuk met de fransen samen gegeten. Eindelijk weer frans praten, gaat ons toch een stuk beter af dan het spaans. De volgende dag zijn we in de ochtend de grotten gaan bezoeken. Anderhalf uur door Las Cuevas de San Tomas. Een gids die prima engels sprak heeft interessant verteld over de rare gebergten die zich in deze vallei bevinden. Het zijn rotsen die 160 miljoen jaar geleden daar gevormd zijn, maar door erosie en water is de bodem uitgeslepen en zijn er alleen nog van die rare uitstupsels over. Lekker gegeten in het dorpje en in de middag een 4 uur lange rit te paard door de vallei gemaakt. Op deze manier is het boerenleven goed te zien.De boeren werken in de vallei en wonen in het dorp. Door de week zitten ze op het land terwijl vrouw en kinderen in het dorp blijven en in het weekend komen ze naar huis. Ze verbouwen van alles,koffie, bananen, ananas, tabak, suiker, mais, rijst. Bij boer Juan was een tussenstop en hij verteld over zijn leven en de landbouw. 8 hectare die hij en zijn knecht samen bewerken, zonder machines! We kregen verse ananas ter verfrissing en een demonstratie sigaar-rollen en koffie branden. Nog nooit zulke verse lekkere gemalen koffie geroken. En alles gewoon voor je neus! Na daar een half uurtje uitgerust te hebben, door met het paard naar de volgende stop. Aldaar, verse kokosnoot met rum en honing.... Vier lange, vermoeiende, vieze, maar super leuke en interessante uren te paard. Volgende dag voelde ik het wel!! Na weer een heerlijk avondmaal zijn we de volgende dag met de fransen naar Las Terazzas gereden. Zij reizen per openbaar vervoer,dus waren heel blij met de lift. Las Terazzas is een soort kiboets midden in het regenwoud, waar Fidel ooit het idee had een community op te zetten om de omgeving opnieuw te bebossen en mensen landbouw technieken aan te leren om self-sufficient te kunnen functioneren. Dit alles in 1969. Vandaag de dag is het een eco-toeristisch hotel. De community is nog steeds zoals hij was. 1000 inwoners verdeeld over 227 huishoudens en de mensen mogen niet van het terrein afverhuizen! M.a.w. geboren en getogen en nooit iets anders zien.Heel raar voor ons. We sliepen in een van de 3 casas particulares op het terrein. Een schattig huisje met balkon met schitterend uitzicht op de community en de vallei. De badkamer had een douche met eronder licht, heel hip en happening. 's Avonds zou er disco zijn, maar die hebben we maar overgeslagen, het zag er heel heet en broeierig uit binnen en de gemiddelde leeftijd was 15..... Na een erg onrustige nacht, EN de muziek en een ontelbaar aantal hanen die het grasveld bevolkten en de hele nacht door kukelden, zijn we de volgende dag met de fransen naar Los Banos de San Juan gegaan. Vlak bij het hotel (er is dus ook een eco-hotel op het terrein). Natuurlijke poelen (een van de weinigen in Cuba) met koud water.De Cubanen vieren hier zondag en net als de Spanjaarden komen met halve varkens,bier, rum en veel geschreeuw de zondag doorbrengen. Eten,drinken en praten,veel meer doen ze niet. Na heerlijk gezwommen te hebben en een heel interessant gesprek gehad te hebben met een Duitser die naar Cuba verhuisd is (Waarom zou je? maar hij houdt toch echt van zijn Cubaanse vrouw) zijn we via Habana richting Cienfuegos gereden. De fransen wilden er in Habana uit en daar zijn we hopeloos verdwaald.Geen bewegwijzering en de kaart klopte voor geen meter (of ik kan niet zo goed kaartlezen, kan ook).Bekeuring gehad omdat we voor een groen stoplicht de weg vroegen. Beetje krom als je ziet wat er hier op de weg allemaal gebeurd. Ossen tegen het verkeer in, fietsers op de snelweg, u-turns op de snelweg, auto's waarvan je denkt,mag dat nog rijden? Maar wij krijgen een bekeuring omdat we 30sec. voor een groenstoplicht stilstaan....ok,30$ voor de politie. Ontwikkelingshulp noemen we dat. Na 2 uur door Habanan gereden te hebben en 6x de verkeerde kant opgestuurd te zijn EINDELIJK op dat autopista naar Cienfuegos. Aangezien dat een te lang stuk rijden was en het al 17.00u was en je hier 's avonds niet moet rijden, zijn we in een klein plaatstje halverwege Jaguey Grande, gestopt om te overnachten. Kleine houten hutjes midden in het platteland, rust en stilte. Maar het lijkt alsof er voor elk positief ding hier iets negatiefs is. Hier zaten namelijk killer-muggen (omdat we vlak bij het grote Natuurreservaat Zapata zaten) en we helemaal doodgeprikt zijn (het kriebelt nog!!). Heerlijk gegeten en een nest kleine poesjes van 4 dagen oud bewonderd. WE MISSEN FRITZ! Geslapen en ontbeten op weg naar Cienfuegos via Playa Larga en Playa Giron. Van de weg af, 20 km het strand af bij een geweldig afgelegen strandje gegeten en GEDOKEN!! 50 minuten! Frans kan het al heel goed, maar voor mij was het mijn tweede keer en ik vond het een beetje eng in het begin. Maar eenmaal gewend kom je in een andere wereld terecht. Het rif is erg mooi hier en het water was koel, omdat het mengde met bronwater uit het binnenland. Doorgereden in de late middag naar Cienfueagos naar een casa particular op de punt van het peninsula van de stad. Deze stad heeft erg veel invloeden van de US uit de jaren 40/50 en het lijkt of je in Miami Beach rondrijdt. De huizen zijn villa's zoals je ze kent uit de jaren 50 en natuurlijk de auto's. Als je even goed je best doet ga je jaren terug in de tijd. Ons casa is een plaatje.We hebben een kamer bovenop het huis met een prachtig terras dat uitkijkt over de baai. De vrouw des huizes is een schatje en kan ontzettend lekker kreeft klaarmaken. Ze dekt de tafel voor ons met tafellaken, een kaarsje en een glaasje wijn. Muy Romantico allemaal......
De kamer is prachtig, schoon en helemaal nieuw. Eigen ijskast met drankjes, goede bedden (eindelijk!) en AC. Vanmorgen heerlijk ontbeten, wederom met tafellaken, verse mangosap, vers fruit (wat je trouwens overal altijd bij krijgt) en een heerlijk omelet. Nu in het centrum, eindelijk internet en zometeen of met de ferry naar de Castillo de Jagua OF naar de film, want het is buiten echt TE warm. Martin had ons al aangeraden een keer naar de film te gaan, omdat het toch een hele andere beleving is dan in NL. Vandaag is het dinsdag 15 juli. We zijn twee weken onderweg en het land blijft ons elke keer verbazen. ALLES is anders. Je denkt het door te hebben en een moment later sta je weer voor een verrassing. Of deze nou positief of negatief is, het is een hele belevenis. Wat we hierna doen is nog onduidelijk.Of eerst Santa Clara en dan Trinidad,of eerst Trinidad en dan via Santa Clara naar Santiago de Cuba.We gaan het meemaken....
Dikke kus van ons!
Vince: dank je voor je update over Fritz, we missen 'm enorm.
Cayo Largo achter ons gelaten afgelopen woensdag. De vlucht zou oorspronkelijk om half 8 zijn, om half 11 zaten we eindelijk in het vliegtuig. Het douanepersoneel was na de in-check maar alvast aan het weekend begonnen, want in hun waterflesjes zat geen water!! Na 1,5 uur waren ze zo lam als een maleier.
Eindelijk rond half 1 ´s nachts in Havana in ons Casa Particular, bij Dora. Dora een chemisch-biologe en haar man ooit onder-minister van economie onder Che Guevara wonen in hetzelfde complex waar we al bij Albertina geslapen hadden. We zijn vroeg weer op pad gegaan, want we moesten de auto ophalen bij Hotel Libre. Daar aangekomen. Geen auto beschikbaar. Ondertussen ook accomodatie in Vinales regelen, in Santiago de Cuba (want daar komen Len en Karine heen) en een terugreis vanuit Santiago naar Varadero de 28e. Een geregel van ongeveer 2,5 uur, want het gaat hier allemaal niet zo snel. EINDELIJK een auto en rond 15.00u op weg naar Vinales. Een prachtige vallei vlak bij Pinar del Rio in het zuid-westen. Onderweg lifters meegenomen. Iedereen rijdt hier met iedereen mee, omdat er maar een paar mensen een auto hebben. Dus mama, niet schrikken, het is hier heel normaal (alhoewel ik iets voorzichtiger was in het begin dan Frans). Ze proberen je in de auto wel van alles aan te smeren. Een slaapplaats, een bezoek aan een sigarenfabriek enz. In Vinales aangekomen beland je in een andere wereld. Regenwoud en een prachtige vallei. We zaten in een Casa bij een heel lief en groot gezien. Achterin de tuin hadden we onze eigen kamer met badkamer. Prima geregeld allemaal. De hele straat was bezaaid met casas particulares, dus ook veel toeristen. Leuk even gesproken met de Deense overburen. In ons casa zat ook nog een frans reis-koppel (geen koppel, maar Francois en Severine reizen samen). Het avondeten was geweldig. Je eet toch het beste bij de mensen thuis. Gezellig gedekt en leuk met de fransen samen gegeten. Eindelijk weer frans praten, gaat ons toch een stuk beter af dan het spaans. De volgende dag zijn we in de ochtend de grotten gaan bezoeken. Anderhalf uur door Las Cuevas de San Tomas. Een gids die prima engels sprak heeft interessant verteld over de rare gebergten die zich in deze vallei bevinden. Het zijn rotsen die 160 miljoen jaar geleden daar gevormd zijn, maar door erosie en water is de bodem uitgeslepen en zijn er alleen nog van die rare uitstupsels over. Lekker gegeten in het dorpje en in de middag een 4 uur lange rit te paard door de vallei gemaakt. Op deze manier is het boerenleven goed te zien.De boeren werken in de vallei en wonen in het dorp. Door de week zitten ze op het land terwijl vrouw en kinderen in het dorp blijven en in het weekend komen ze naar huis. Ze verbouwen van alles,koffie, bananen, ananas, tabak, suiker, mais, rijst. Bij boer Juan was een tussenstop en hij verteld over zijn leven en de landbouw. 8 hectare die hij en zijn knecht samen bewerken, zonder machines! We kregen verse ananas ter verfrissing en een demonstratie sigaar-rollen en koffie branden. Nog nooit zulke verse lekkere gemalen koffie geroken. En alles gewoon voor je neus! Na daar een half uurtje uitgerust te hebben, door met het paard naar de volgende stop. Aldaar, verse kokosnoot met rum en honing.... Vier lange, vermoeiende, vieze, maar super leuke en interessante uren te paard. Volgende dag voelde ik het wel!! Na weer een heerlijk avondmaal zijn we de volgende dag met de fransen naar Las Terazzas gereden. Zij reizen per openbaar vervoer,dus waren heel blij met de lift. Las Terazzas is een soort kiboets midden in het regenwoud, waar Fidel ooit het idee had een community op te zetten om de omgeving opnieuw te bebossen en mensen landbouw technieken aan te leren om self-sufficient te kunnen functioneren. Dit alles in 1969. Vandaag de dag is het een eco-toeristisch hotel. De community is nog steeds zoals hij was. 1000 inwoners verdeeld over 227 huishoudens en de mensen mogen niet van het terrein afverhuizen! M.a.w. geboren en getogen en nooit iets anders zien.Heel raar voor ons. We sliepen in een van de 3 casas particulares op het terrein. Een schattig huisje met balkon met schitterend uitzicht op de community en de vallei. De badkamer had een douche met eronder licht, heel hip en happening. 's Avonds zou er disco zijn, maar die hebben we maar overgeslagen, het zag er heel heet en broeierig uit binnen en de gemiddelde leeftijd was 15..... Na een erg onrustige nacht, EN de muziek en een ontelbaar aantal hanen die het grasveld bevolkten en de hele nacht door kukelden, zijn we de volgende dag met de fransen naar Los Banos de San Juan gegaan. Vlak bij het hotel (er is dus ook een eco-hotel op het terrein). Natuurlijke poelen (een van de weinigen in Cuba) met koud water.De Cubanen vieren hier zondag en net als de Spanjaarden komen met halve varkens,bier, rum en veel geschreeuw de zondag doorbrengen. Eten,drinken en praten,veel meer doen ze niet. Na heerlijk gezwommen te hebben en een heel interessant gesprek gehad te hebben met een Duitser die naar Cuba verhuisd is (Waarom zou je? maar hij houdt toch echt van zijn Cubaanse vrouw) zijn we via Habana richting Cienfuegos gereden. De fransen wilden er in Habana uit en daar zijn we hopeloos verdwaald.Geen bewegwijzering en de kaart klopte voor geen meter (of ik kan niet zo goed kaartlezen, kan ook).Bekeuring gehad omdat we voor een groen stoplicht de weg vroegen. Beetje krom als je ziet wat er hier op de weg allemaal gebeurd. Ossen tegen het verkeer in, fietsers op de snelweg, u-turns op de snelweg, auto's waarvan je denkt,mag dat nog rijden? Maar wij krijgen een bekeuring omdat we 30sec. voor een groenstoplicht stilstaan....ok,30$ voor de politie. Ontwikkelingshulp noemen we dat. Na 2 uur door Habanan gereden te hebben en 6x de verkeerde kant opgestuurd te zijn EINDELIJK op dat autopista naar Cienfuegos. Aangezien dat een te lang stuk rijden was en het al 17.00u was en je hier 's avonds niet moet rijden, zijn we in een klein plaatstje halverwege Jaguey Grande, gestopt om te overnachten. Kleine houten hutjes midden in het platteland, rust en stilte. Maar het lijkt alsof er voor elk positief ding hier iets negatiefs is. Hier zaten namelijk killer-muggen (omdat we vlak bij het grote Natuurreservaat Zapata zaten) en we helemaal doodgeprikt zijn (het kriebelt nog!!). Heerlijk gegeten en een nest kleine poesjes van 4 dagen oud bewonderd. WE MISSEN FRITZ! Geslapen en ontbeten op weg naar Cienfuegos via Playa Larga en Playa Giron. Van de weg af, 20 km het strand af bij een geweldig afgelegen strandje gegeten en GEDOKEN!! 50 minuten! Frans kan het al heel goed, maar voor mij was het mijn tweede keer en ik vond het een beetje eng in het begin. Maar eenmaal gewend kom je in een andere wereld terecht. Het rif is erg mooi hier en het water was koel, omdat het mengde met bronwater uit het binnenland. Doorgereden in de late middag naar Cienfueagos naar een casa particular op de punt van het peninsula van de stad. Deze stad heeft erg veel invloeden van de US uit de jaren 40/50 en het lijkt of je in Miami Beach rondrijdt. De huizen zijn villa's zoals je ze kent uit de jaren 50 en natuurlijk de auto's. Als je even goed je best doet ga je jaren terug in de tijd. Ons casa is een plaatje.We hebben een kamer bovenop het huis met een prachtig terras dat uitkijkt over de baai. De vrouw des huizes is een schatje en kan ontzettend lekker kreeft klaarmaken. Ze dekt de tafel voor ons met tafellaken, een kaarsje en een glaasje wijn. Muy Romantico allemaal......
De kamer is prachtig, schoon en helemaal nieuw. Eigen ijskast met drankjes, goede bedden (eindelijk!) en AC. Vanmorgen heerlijk ontbeten, wederom met tafellaken, verse mangosap, vers fruit (wat je trouwens overal altijd bij krijgt) en een heerlijk omelet. Nu in het centrum, eindelijk internet en zometeen of met de ferry naar de Castillo de Jagua OF naar de film, want het is buiten echt TE warm. Martin had ons al aangeraden een keer naar de film te gaan, omdat het toch een hele andere beleving is dan in NL. Vandaag is het dinsdag 15 juli. We zijn twee weken onderweg en het land blijft ons elke keer verbazen. ALLES is anders. Je denkt het door te hebben en een moment later sta je weer voor een verrassing. Of deze nou positief of negatief is, het is een hele belevenis. Wat we hierna doen is nog onduidelijk.Of eerst Santa Clara en dan Trinidad,of eerst Trinidad en dan via Santa Clara naar Santiago de Cuba.We gaan het meemaken....
Dikke kus van ons!
Vince: dank je voor je update over Fritz, we missen 'm enorm.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
