La Habana

Hier zitten we dan. Op de 17e verdieping van het hotel Habana Libre (ooit gebouwd door Hilton, in 1953 nog het Habana Hilton). Een prachtig uitzicht over zee en de stad. Vooral ´s avonds, vanuit de nachtclub op de 25e verdieping is het prachtig om te zien.
Na een vlucht met Martinair, niet vol, dus ik kon languit op 3 stoelen slapen, kwamen we aan in Varadero. Niets anders dan het Sharm El Sheik van Cuba. Lange strip met alleen maar resorts. Weinig Cubaans aan. We zaten in het Varadero Internacional. Het eerste, en dus meteen ook oudste hotel van Varadero. Gebouwd in de jaren, oude 50´s grandeur. Prachtige bouwstijl, als het onderhouden zou zijn. Zonde, want alles wat je hier ziet, is prachtig mooi, als het dus onderhouden zou zijn. We waanden ons in de jaren ´50 met een Cuba Libre op het terras. Het terras grenst aan zee, dus prachtig uitzicht over een blauwe oceaan. Die trouwens een temperatuur van 27 graden heeft.´Afkoelen´ is niet het juiste woord. Maar goed, de kamers, de lobby, de eetzaal, allemaal vergane glorie. Maar ons motto deze vakantie: We mogen niet klagen. Alhoewel, over de service valt te klagen. De mensen in de resorts zijn zo afgestompt door het ´all inclusive´ verhaal, dat er van service geen sprake is. Maar goed, wat wil je als de Russen met de kleine verpakkingen boter in de tas vanuit de eetzaal het terras weer oplopen. Als je een Cuba Libre besteld dan krijg je die we met rum, maar rum overgegoten vanuit de goedkope fles in de Havana Club fles die achter de bar staat. En maar denken dat we dat niet gezien hadden, haha.
We hebben wel vrienden gemaakt. Jack en Adam uit London. Hele leuke jongens, die bouwkunde studeren. We hebben 3 geweldige dagen met ze gehad, samen gesnorkeld, gegeten, gedronken, gekaart en gelachen. Toeristen zijn hier in overvloed maar alleen maar uit andere Zuid Amerikaanse landen. Geen Duitsers, Fransen of Nederlanders te bekennen. Een verdwaalde Scandinavier en wat Engelsen. Prima dus. Oh ja, en Spaanse universiteits studenten die hier na hun jaren van studie komen feesten. De hele nacht..... maar goed, geef ze ongelijk. Je komt in een land waar je je eigen taal kan spreken, alles is all inclusive, je hoeft nergens over na te denken en de drank is gratis.
Gisteren (vrijdag 4 juli) zijn we met de bus naar Havana gereden. 3 uur over 140 km, omdat de bus eerst 1,5 uur langs alle resorts moest andere mensen ophalen. Daardoor kregen we wel een goed beeld van Varadero en de resorts. De ene nog mooier en Amerikaanser dan de ander. De reis zelf was geweldig. Een kustweg van Varadero naar Habana geeft je een goed beeld van hoe mensen wonen en leven. Paard en wagen, oude auto´s (hierover zo meer) overvolle bussen en oude fietsen. De huizen zijn oud en vervallen, maar als je erdoorheen kijkt zie je dat het zo´n 50 jaar geleden een geweldige gebied geweest moest zijn. Langs de kust ook een oliewingebied, hadden we niet verwacht, maar wel logisch eigenlijk.
In Habana aangekomen bij het hotel afgezet en onze kamer op de 17e bekeken. Even gedoucht en naar buiten. De warme deken van benauwde lucht en smog slaat om je heen. Je voelt het broeien in de stad. Wat we geweldig vinden hier zijn de auto´s. Zo ver als de jaren ´30 gaan ze terug EN HET RIJDT NOG!!! De ene oude Amerikaan nog mooier dan de ander. Sommige zijn helemaal opgekalefaterd, anderen zitten met touwtjes en plakband aan elkaar. Oude Lada´s gepimpt met spoilers, geblindeerde ramen en boomboxen, oude Fiats 126, met sportsturen en kuipstoeltjes, je verzint het niet. Geweldig om te zien. Minder geweldig als ze optrekken, want roetfilters zitten er niet op. Overal om ons heen rijden bussen van OV-Nederland. Oude Connexxion bussen met 0900'9292 informatie achterop en de bestemming zoals ´Baarn´ nog voorop. Geweldig. Oude Amerikaanse schoolbussen en open trucks is het vervoer waar de Cubanen het mee moeten doen. Eigenlijk is hier wel sprake van een soort apartheid. Toeristen mogen alleen betalen in CUCS die zijn ongeveer 23x zoveel waard als de Pesos. De gewone Cubaan mag niet komen in de restaurants voor toeristen. Hij probeert alles om aan CUCs te komen. Ik voel me er ongemakkelijk onder, maar het is nou eenmaal hier zo.
Gisteravond wilden we uit eten gaan. Ik had een romantisch diner voorgesteld in een restaurant uit de gids, maar daar aangekomen was het een TL-verlichte, veel te koude, eetzaal. Ik kon wel huilen, ik was moe en had honger. Frans vond het geweldig en zei dat we dit wel vaker zouden tegenkomen. Nu is het natuurlijk zo dat ik niet zoveel gereisd heb in ontwikkelings en-of derde wereldlanden, dus mijn verwachtingspatroon is heel anders. Ik zal er wel aan wennen.
Vandaag is het zaterdag 5 juli. We gaan zo naar het oude Havana en daar rondkijken. De 7e gaan we naar Cayo Largo, een groot eiland onder Cuba waar het goed duiken en snorkelen is. We zullen daar 2 nachten blijven om vervolgens terug naar Havana te vliegen en de 10e onze huurauto op te halen om daarna aan het rondreizen over het eiland te beginnen.
Alles is wennen, het weer, de mensen, het eten (er is niet echt een Cubaanse keuken, alles is gefrituurd en vet), maar alles is wel geweldig. Ontzettend veel prikkels voor mij om te verwerken, ik kijk mijn ogen uit. We genieten ontzettend tot nu toe, van dit land en van elkaar.