Sterk staaltje van kastje naar de muur....

Thuis. We zijn thuis. Maar dat ging niet zomaar.
Laatste bericht kwam vanuit Santiago. Na afscheid genomen te hebben van Len en Karine was het 26 juli een nationale feestdag, dus zoveel was er in de stad niet te doen. We hebben de dag doorgebracht in het groot hotel om te eten en te internetten en 's avonds ook te eten. De vrouw des huizes van onze casa was zowaar op uitnodiging naar de toespraak van Raoul geweest. Wij hebben op televisie gekeken en het was een mooie grote propoganda show. Even wat gegeten en de 27e op tijd opgestaan om de stad te bekijken. Maar ook vandaag was alles dicht want het was zondag. Maar goed. We zijn begonnen in het museo del 26 julio. De oude legerbarakken, de Moncada barakken, waar in '53 de eerste poging tot revolutie plaatsvond. Een bloederig verhaal waar ik je de details van bespaar. Deze aanval van Fidel en Raoul is helaas mislukt. De mannen vluchtten naar Mexico en in '54 heeft Che zich bij hen gevoegd. In '58 hebben ze het nogmaals geprobeerd, en zoals we weten is alles toen veranderd voor Cuba.
De stad was nog in carnaval stemming. Iedereen straalbezopen en overal geuren die ik in mijn leven nog niet eerder geroken had. Wat wil je, een week lang carnaval in 35 graden met een hoge luchtvochtigheid. Dat gaat stinken op een gegeven moment. En nog steeds overal die geroosterde varkens op straat. De smeren een broodje in met het roostervet en daarna vullen ze het broodje met kleine reepjes vet vlees. Ik stond letterlijk te kokken toen ik dat zag. Het is kennelijk DE snack op straat want iedereen loopt 't te eten. Via ijsparadijs Coppelia (waar weer zo'n ongeloofelijke rij stond, dus wederom geen ijsje) zijn we naar de cathedraal gelopen die dicht was (evenals het Rum museum, het tabacco museum en alle andere bezienswaardigheden) en hebben bij Hotel Grande Casa maar weer iets gegeten en gedronken. We raakten daar in gesprek met een engelsman en een zwitser. En tot mijn enorme verbazing kwam mijn oude buurjongen uit Hilversum het terras oplopen. Hij is inmiddels 39 en reisleider in Cuba. Woont in Camaguay en heeft een Cubaanse vriendin. Het is echt zo bizar om iemand die je 20 jaar niet gezien hebt opeens daar tegen te komen. Hij was met zo'n fijne 'avontuurlijk reizende groep' en daar zijn we mee megelopen. Je wil niet dood gezien worden met die mensen, maar goed we kwamen zo wel bij een huis waar een band ging spelen en we rum/cola kregen. We hebben een tijdje met Marc staan praten en zo kom je wederom achter heel veel dingen die voor de toeristen verborgen blijven. Hij woont hier nu al 3 jaar en nog steeds heeft ook hij de ins en outs van dit land nog niet onder de knie. Na de professionals te hebben zien domino-spelen zijn we op zoek gegaan naar eten. We zouden om 21.25 met de bus naar Varadero rijden. De reis zou 15 uur in beslag nemen, dus evne iets eten en nog douchen in de casa, zou fijn zijn. Enfin wij komen om 20.00u bij onze casa aan, zwaar op tijd, maar de vrouw en heer des huizes waren lichtelijk in paniek. Waar we waren, en moesten we niet opschieten, ze waren zowaar ongerust. We begrepen het niet helemaal, maar goed, zou wel door de taal komen. Rustig douchen en op naar Viazul. Kaartje afgegeven en TOEN viel het kwartje waarom opa en oma zo ongerust waren. De bus was om 20.15u vertrokken. En opa en oma kennen na al die jaren een casa runnen de bustijden wel uit hun hoofd. Die OETLUL in Havana had de vertrektijd van de bus VANUIT Varadero NAAR Santiago opgeschreven op ons ticket ipv andersom. Daar sta je dan. 20.30u en geen bus meer naar Varadero. Het enige wat nog mogelijk was was op de wachtlijst te gaan staan voor een extra bus naar Havana en dan vanuit Havana op de een of andere manier naar Varadero komen. En we wilden perse de 28e in Varadero zijn omdat we een hotelkamer hadden voor de hoofdprijs en daar toch wel gebruik van wilden maken. Dus GODZIJDANK konden we mee met de extra bus naar Havana. Ipv 15 uur is dat 17 uur. We reden 's nachts, dus ik heb wel iets geslapen en rond 12.30u waren we in Havana. Maar de bus naar Varadero was al om 12.00u vertrokken. Het enige wat erop zat was een illegale taxi te nemen a 40 CUC, met het risico dat we bij de PNR (Punto de Control) vlak voor Varadero aangehouden konden worden, want de illegale taxi's mogen Varadero niet in, alleen staat-taxi's, want die buiten de toeristen lekker uit. Maar met meerdere malen onderduiken en ondertussen heel Cubaans doen (lekker als je naast je rooie makker zit!) hebben we het gehaald. En omdat hij ons niet naar de busterminal bracht, maar naar het hotel wilde hij er nog even 5 CUC bovenop. Ja, dat had ie gedacht.
EINDELIJK om 16.00u, ipv 11.30u op het strand met een pina. Vervolgens gaat het KEIHARD stormen. Prachtig hoor, maar saai om vanuit de hotelkamer te moeten bekijken. Aan de andere kant, we waren ontzettend moe en vroeg naar bed was niet erg. Dit was duidelijk wel het platste resort waar we gelogeerd hebben. Alleen maar russen en engelsen. Ik weet niet welk volk platter is (ik denk de russen). Tenenkrommend. We hebben bij Cubanacan ons beklag gedaan over het misverstand van het busticket. Maar volgens de mevrouw moesten we klagen in Havana. Ja, maar, zei Frans, het is toch 1 bedrijf? Het is toch een staatsbedrijf, dan kunnen we toch bij u het extra geld terugvorderen. Nee, dat kon niet. Sterker nog, ze raadde ons aan het via Kuoni terug te vorderen, omdat zij een powervolle reisorganisatie zijn. Het feit dat wij dat ticket totaal op eigen initiatief buiten Kuoni op geboekt hadden, daar had ze geen oren naar. OF klagen in Havana, OF via Kuoni. De moed zakt je in de schoenen en je geeft het maar op. Ze doen er ALLES aan, werkelijk ALLES om zich niet in te hoeven spannen. Eigenlijk is het bijna knap.
Ook in dit hotel, personeel om van te huilen, maar de laatste dag hebben we toch heerlijk op het strand doorgebracht en genoten van de laatste keer baden in een zee van 30 graden.
Op naar Varadero airport, alwaar we nog even een afscheidscadeau van 25CUC per persoon konden neertellen aan "verbeteringen voor het vliegveld-tax". Dat schoot bij Frans echt het verkeerde keelgat in. Prima als je in zo'n land voor dingen moet betalen en ze (de lokale bevolking) proberen overal een slaatje uit te slaan, maar zo'n extra belasting in zo'n toeristenoord is echt te gortig. Moet je nagaan, we zijn met een illegale taxi uit Havana naar Varadero gereden (140 km, 2 uur) voor 40 CUC en de staats-taxi van het hotel naar de airport (20 min - 23 km) was 35CUC. Je broekt zakt af.
Laatste verrassing op Schiphol waar onze tassen niet in de wagen zaten en we een kleine 3 kwartier op onze bagage gewacht hadden. Ik was zo thuis, Frans was niet in een stoptrein gestapt, dus die moest nog even om.... Maar mijn wassen zijn gedaan, mijn post is bekeken, we hebben net heerlijk Sushi gegeten (echt gemist!!!) en het is tijd zo voor bed.
Na een evaluatie net aan tafel besloten dat het een geweldige vakantie is geweest, maar dat het land DRINGEND hulp nodig heeft op het gebied van toerisme en hoe ga je ermee om. Ik meld me aan.....